मुक्तक बगाउँदै आँसुको भेल सदैव बाँच्नु परेको छ न ताल छ न सुर छ यहाँ यसै नाँच्नु परेको छ म आउँछु भनि वाचा गरेर कोही गयो हिजो घिटिघिटि श्वास चले'नी प्राण साँच्नु परेको छ