गजल

गजल

दुख्ने घाउ   झन्  झन् दुखाउँछन् मान्छे

भित्रभित्रै माया बाहिर लुकाउँछन् मान्छे

! !

आदत हो सजिल्यै कहाँ  छुट्छ कसैको

घोचेर नै  आँसुको मूल फुटाउँछन् मान्छे

! ! 

सुगन्ध दिने वनफूल हूँ बुझुन् यो  दुनियाँ

मन्दिर राख्छन् लासमा चढाउँछन् मान्छे

! ! 

गुनासो कसलाई पो गरुँ आगो हूँ बल्दछु

सधैँ ध्यु थपि जल्नलाई सघाउँछन् मान्छे

! ! 

रुने आदत नै भएको छ फेरी रोई दिउँला

तलाईँ उस्ले छोडी भन्दै सुनाउँछन् मान्छे

! !

प्रेम बियोगमा मुर्छित भै ढलेँ भने कतै म

तमासा हेर्दछन् कि वा उठाउँछन् मान्छे ? 

! ! 

खबर सोध्दैनन् ज्युँदो छदा कसैले  पनि

श्रंदाञ्जली लेख्दै आँसु बगाउँछन् मान्छे

! ! 

दिलमा चोट बोकी मुस्कुराउन छोड्दा म 

निष्ठुरी सोच्छन् र निष्ठुरी बनाउँछन् मान्छे

! ! 

प्रकृतिको नियम हो दिन पछि   रातहुन्छ

तिनै हुन् जो उदाउछन् अस्ताउँछन् मान्छे

! ! 

सधैँ मै हुँ सर्वे सर्वाह पालेर अहम  मनमा 

अर्ती उपदेशका कुराहरू पढाउँछन् मान्छे 

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार