कविता :- चुरोट

कविता :- "साच्चै म चुरोट भएको भए"

दु:खमा पनि काम लाग्ने,
खुशीमा पनि काम लाग्ने,
भट्टीमा पनि काम लाग्ने,
घरमा पनि काम लाग्ने,
विवाह, भोज, भतेर,
सानो, ठूलो, धनी, गरिब
चारैतिर मलाई खोज्थे
साच्चै म चुरोट भएको भए.....

जब म डब्बाको घरमा हुन्थेँ
बिस्तारै घरबाट झिकेर
दुईटा औंलामा च्यापेर
मलाई सबैले मायाले
'म्वाई' खान्थे म लजाई
रहन्थे र बिस्तारै लाज
छुपाउनलाई आफ्नै
जवानी लुटाई दिन्थेँ
मलाई माया गर्ने हजार
थिए सबैले आफ्नो साथमा
राख्थे.... साच्चै म चुरोट भएको भए

श्रीमती लाई छोडी अँगाल्थे,
बाबा आमालाई ढाटेर मलाई माया
गर्थे... अझ सबैको प्यारो रहन्थे
म
अझ भन्नु पर्दा किशोर अवस्थाका
युवतीहरूले मलाई हातले समाएर
चुम्बन गर्दा काउकुती लाग्ने थियो
म आफैलाई बिर्सिदिन्थे....
उनिहरूको खुशीको लागी
जलि दिन्थेँ, बलि दिन्थेँ
यो बैँस, यो जवानी
खुशी -खुशी लुटाई दिन्थेँ
साच्चै म चुरोट भएको भए.......

प्रकाश पाठक "योगी"
भरतपुर २३ जगतपुर
हाल:- चेन्नई भारत