स्वतंत्र गजल

गजल

मौनतामा जिन्दगी यो कटाउनु भन्छन्

दिल दुख्दा  निष्ठुरीले  खटाउनु भन्छन् 

! !

कल्पनामा भए पनि जिउने बानी भा'छ

किन   कोही  यादहरू  घटाउनु  भन्छन्

! ! 

तिमी  मात्र  एक हौ बगरमा आँसु झार्ने 

दुनियाँले   जल्दै  जलेन ठटाउनु भन्छन्

! ! 

को कहिले आएका थिए दिलमा बस्नलाई? 

किन पुतलिहरू दिलबाट  हटाउनु भन्छन्

! ! 

रुकमणीले मलाई कतैको नछोडेको बेला

राधाहरूले त्यो दिल भित्र अटाउनु भन्छन्

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

मेरो आँखा भित्र कहिले पानी भएन

यहाँ विश्वास गर्ने उस्को बानी भएन

! ! 

आजै मेरी हौ भन्थेँ हात समाइ प्रिय

तिमीले सोचेँ झैँ मेरो  जवानी भएन

! ! 

पढ को छ दिलमा भन्यौ म के गरूँ

हृदयमा पुग्ने आँखाको नानी भएन

! !

प्रेम सबै गर्छन् भनि कसरी पत्याउँ

कोही मेरो   चितासँगै  जानी भएन

! ! 

रहर सधैँ यस्तो पलाउँछ यो मनमा 

ठूली छ जीवनमा तर 'सानी' भएन

हिन्दी

आज हिन्दी में

चलता रहा सिलसिला आना  जाना तेरा

दिलको मुस्किल हो गया मुस्कुराना तेरा

! ! 

गुस्ताखी माफ करना यूँ हीं छेड्ता हूँ तुजे

बहूत पसंद है गुलाबी  होठका ना ना तेरा

! ! 

कम्वख्त  दिलको प्यार कोही करता नहीं 

चाहतें तो हम भी हैँ वो हात दबाना तेरा

! ! 

जाहिर कर दिया दिलकि बात हम ने तो

क्या क्या छुपा दिल में राज बताना तेरा

! ! 

बादल मुझको छोडकर चले जानेके बाद

हुआ होगा जिन्दगीका सफर सुहाना तेरा

! ! 

छुपता हैं तुझे देखकर चाँद हम  क्या है ? 

दिलका गुजारिश थोडा श्रृंगार घटाना तेरा

! ! 

अरे बुढे भी जवानीका दुआ माग्ने लगे है

सरक गया  हैं   दुपट्टा थोडा  उठाना  तेरा

! ! 

जरा सोच लेना रुकमणी बनेगी या राधा ? 

मैं तो हमेशा साथ रहूँगा बनके काना तेरा

! ! 

जा रहा हूँ मैं बता देना दिल मे कूछ हे तो

बादमे बरस न जाये  आँसू का दाना तेरा

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

गजल

मेरो आँखा भित्र कहिले पानी भएन

यहाँ विश्वास गर्ने उस्को बानी भएन

! ! 

आजै मेरी हौ भन्थेँ हात समाइ प्रिय

तिमीले सोचेँ झैँ मेरो  जवानी भएन

! ! 

पढ को छ दिलमा भन्यौ म के गरूँ

हृदयमा पुग्ने आँखाको नानी भएन

! !

प्रेम सबै गर्छन् भनि कसरी पत्याउँ

कोही मेरो   चितासँगै  जानी भएन

! ! 

रहर सधैँ यस्तो पलाउँछ यो मनमा 

ठूली छ जीवनमा तर 'सानी' भएन

इसारों इसारो से   हमें   लुभाता हे कोही

ख्वाबो खयालों मे हमेशा आता हे  कोही

! ! 

आँसु बनके बहजाएगा सम्भालो अभी से

दिलके टुकडे को आँखमे छुपाता हे कोही

! ! 

हम तो पत्थर थें जो रास्ते पे आते रहेते थे़

सोचो भुलकर  आग  से टकराता हे कोही

! ! 

पश्चातप होगा जब वक्त  निकल  जायगा

अरे ! दिलकी बात दिलमे दबाता हे कोही

! ! 

मुक्तक

मुक्तक

राखेर मनमा पाप    भलाद्मी   बन्ने धेरै छन्

समिप राम्रो पछाडी  खाडल  खन्ने धेरै छन्

व्यर्थै नाता चर्किएला  मित्र आज झर्किएला

सोचेर गोबरलाई पनि माटो हो भन्ने धेरै छन् ।।

मुक्तक

राखेर मनमा पाप    भलाद्मी   बन्ने धेरै छन्

समिप राम्रो पछाडी  खाडल  खन्ने धेरै छन्

व्यार्थै नाता चर्किएला मित्र आज झर्किएला

सोचेर गोबरलाई पनि माटो हो भन्ने धेरै छन् ।।

मुक्तक

बढ्छ ढुकढुकी केही विशेष थियो भन्न गाह्रो भो

दु:ख सुखको सहयात्री  अब भने  बन्न गाह्रो भो 

उपहार स्वरुप रातो बाकस आउछ तिम्रो नाममा

नभन्नु प्रिय, तिम्रो नामको चिहान खन्न गाह्रो भो ।।

मुक्तक

यस्तै रैछ मन  सधैँ रुँदै   सम्हाल्नै पर्ने रै'छ

ब्यथाका भारी बोकी  पाउ चाल्नै  पर्ने रै'छ

तिमीसँग सम्बन्ध गाढा छ भनि नहुने क्यारे

मरे त  सड्छ लाश र त परै फाल्नै पर्ने रै'छ ।।

गजल

गजल

मेरो  जस्तै गुनासो रहेछ  सहरको

कसरी छेकौँ प्रहार उस्को नजरको? 

! ! 

धरती झर्ने चाह राख्यो जूनले पनि

जब देख्यो तिम्रो मुस्कान अधरको

! !

किनारा भैँ बाँच्ने रहर छोड जीवन्

कहाँ बुज्छ  नदीले  पीडा  बगरको

! !

सहयात्री बनूँ भने मूर्खता  लाग्ने छ

तिमी धावक म बैसाखी भै सफरको

! ! 

म आगो हुँ  मलाई डर छैन  म भित्रै

बरू चिन्त छ नजिक आउने खरको

! ! 

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार 

यो धड़कन उसैको

रमाउने रहर थ्यो  सधैँ त्यो सहरमा

झर्‍यो आँसु एक्लै भएको सफरमा

! ! 

तिमी  छौ  हृदयमा  भनूँ  के   गरेर

छुटे  पुग्न  सक्नेछ जीवन  बगरमा

! ! 

बिछोड्मा हृदय चस्किएको प्रहर छ

म मुस्कान  छरुँला  कसोरी अधरमा 

! ! 

चितामा   पुगे'नि    सकूँ   हाँस्नलाई 

नदेखूँ  कतै   आँसु   तिम्रो   नजरमा 

! ! 

ए मन  प्यार  गर्ने  रहर  छोडि दे   न 

हृदय  घाइते  भो  नजरको  असरमा 

गजल

घायल बनायो कस्ले पागल बनायो कस्ले

यो दिल  दिमागमा हलचल बनायो कस्ले

! ! 

न टिप्न सक्छु मैले न छुन सकेँ सजिल्यै

तिम्रो माया सगरको फल बनायो कस्ले

! ! 

थिएँ शान्त पोखरी आफै भित्र रमाएको

पत्थर  फ्याँकेर  खलबल बनायो कस्ले

! ! 

टुट्ने थिएन साइनो उठ्ने थिएन विश्वास

भरोसा सँग सँगै यहाँ  छल बनायो कस्ले

! ! 

मैले के गरेको छु र भनी प्रश्न गर्छन् कोही

भन आँखामा आँसुको ढल बनायो कस्ले 

गजल

गजल

यो धडकन उसैको यो तडपन उसैको

सधै  सम्झनामा   दुख्यो मन   उसैको 

! !

रहर   एक   जाग्यो  चितासम्म  पुग्दा 

सुनौ  भन्छ यो  कान   गनगन उसैको

! ! 

हृदय जल्छ होला म  जल्दा  चितामा 

टुटेको  कहाँ    रै'छ    बन्धन   उसैको

! ! 

नहाने हुने   थ्यो   सिसालाई    पत्थर 

रुँने   चाह   देख्दैछु  झन झन उसैको

! ! 

म चाखेँ अधर त्यो   सुरा   दूर   राखी

जहर लाग्न थाले   ती चुम्बन  उसैको

! ! 

अचानक  दुख्यो  मन   जँचाएर  आएँ

गढेका  खिलै  खिल   रहेछन्   उसैको

! !

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

कविता

कविता :- प्रेम पत्र 

डियर जिन्दगी. . . 

  .    .  .  .  .  .  . मरुभूमीको उष्णतामा छट्पटाइरहेको यो घाइते मुटुलाई छट्पटाउन देऊ! बिन्ति . . . . मलम लगाउने चेष्टा नगर किनकी हजारौं चोटहरू आहत बनेको हृदयले सधैँ चोटहरूको अपेक्षा गरेको हुन्छ तसर्थ बरू प्रहार गरेर जाऊ ता'कि चोटहरूले कहिल्यै मेरो साथ नछोडुन् . . . . . 

        .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  . थाहा छैन के सोचेर गुलाफको फूल ल्याएर मेरो चरणमा राखिदियौ अनभिज्ञ छु । के गरौँ राखौँ कि फालौँ  ?  हुन त जीवन सधैँ प्याउलीसँग रमाइरहेको हुँदा गुलाफ देख्दा टिपूँ टिपूँ लाग्दो रहेछ, टिपेर हृदयको माझमा सजाउँ झैँ लाग्दो रहेछ, 

गुलाफको रंगहरूले जीवनका सादा पानाहरूमा रंग भरौँ भरौँ जस्तो लाग्दोरहेछ,  टिपेर गुलाफलाई चुमौँ चुमौँ लाग्दो रहेछ, थाहा छैन मनमा अनेकौं इच्छा आकाङ्क्षाहरूले विष्फोट गराउँदो रहेछ, अनेकौं रहरहरु पलाउँदा रहेछन् . . 

तर. . . 

  .  .   .  .  तर  बाध्यता र  विवशताको भूमरीमा  पिसिएको जिन्दगीले सोच्न बाध्य पार्दोरहेछ. . . यो चरणको गुलाफलाई अँगालूँ वा फालूँ . . . . ?  

कतै अँगाली हालेँ भने यो उष्णतामा कसरी जोगाउँला ?  प्रेमको छहारी कसरी बनाउँला ?  हरेक प्रहर "निशा" सँग हराएको जीवनले पूर्णिमाको उदीयमान कसरी गरौंला ?   

नअँगालौँ भने निष्ठुरीको उपमा राख्ने हौ कि . . . . अँगालौँ भने म कसरी प्रेम गरुँ ?  जहाँ प्रेमको अङ्कुरण नै छैन!  

सोच्छु . . . . 

प्रेम म गरुँ यस्तो जीवनले पुन: जीवन चाहोस् 💞 मरणको कल्पना सम्म नसोचोस् म चाहन्छु छटपटिमा रातहरू 

काट्न नपरोस् कसैको बियोगमा आँखाहरू भिजाउन नपरोस् यस्तो प्रेम होस् जीवन चितामा रहँदा पनि केवल तिम्रो नाम जप्दै जीवनलाई समापान गर्न पाइयोस् . . . . 

  .  .  .  .  .  तर.  .  .  

तर .   .  जीवनले

  .  .  .  .  .  .  ..जीवन समाप्त पारी सकेको बर्षौँ बितिसक्यो  तसर्थ  उदाङ्गो जीवन  बोकेर म कस्तो प्रेम गरौँ छलको कि   स्वार्थको  तिमीसँग.  . . . .? 

ए गुलाफ तिमी मेरो चरणमा छौ 

न उठाउन सक्छु ,  न कुल्चन सक्छु

ए गुलाफ. . . . . . . .

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

गजल

कहाँ दोष लाग्यो र खोटो बन्यो ऊ

सधैँ यादमा आउने फोटो बन्यो ऊ

! ! 

छ अन्तर निगालो र बाँसको तसर्थ 

उचो  जान  छोडेर  छोटो  बन्यो  ऊ

! ! 

बरूँ होस टालो छ सौँ-भाग्य  उस्को

त्यसैले  यहाँ  आज  भोटो  बन्यो  ऊ

! !

गजल 

यो जीवन कसैलाई भारी हुँदैछ

हृदय  आज  वारी र पारी हुँदछ

! ! 

अधूरो हुने भो कथा जिन्दगीको

प्रिया अन्त  जाने  तयारी  हुँदैछ

! ! 

रहरलाई मारेर हिड्दैछु झन् झन्

केलाई यो जीवन भिखारी हुँदैछ ?

! !

चुम्यौ हात मेरो म छुट्ने प्रहरमा

त्यसैले हृदय झन् बिमारी हुँदैछ 

! ! 

छरूँ फूल मैले कहाँ मात्र भन्नुस् ? 

कता बाट   उस्को सवारी हुँदैछ ?

रुवाएका हैनन यहाँ कसैका कुराले

आमा भन्दै  बोलायो  एउटा टुहुराले

! ! 

खबर छिट्टै पठाउनू ए परदेशी तिमी

माफ गर्नु है  भन्दैछन् सिन्दुर चुराले

! ! 

तिम्रो वचनमा के छ जान्ने मन भयो

यति साह्रो  रेट्ने  थिएन बरूँ छुराले 

! ! 

कति चोट दिन्छौ देउ  गुनासो रहन्न

आदत जो  भयो निका पार्ने  सुराले 

! ! 

एउटा ''योगी''को  प्रतिक्षा देखे  पछि 

पर्खने विचार बनाएछ एक कुरुवाले

मुक्तक

" मुक्तक "   { आमा  }

सधै भरि आमा भन्दै  त्यो  काखमा रून पाउँ आमा

शिर झुकाएर कोमल पाउ  हजुरैको छुन पाउँ आमा

चाहाना ठूलो राख्दिनँ म अरु केही पनि माग्दिनँ   म

जुनि जुनि सयौं जुनि हजुरकै सन्तान हुन पाउँ आमा

  .  .  .   प्रकाश पाठक "योगी"

गजल स्वतंत्र

अचेल हुँदैछ हर दिन मुश्किल के गरौँ

तिम्रो मुस्कानमा   फस्यो दिल के गरौँ

! ! 

यो मुटु बोकेर  कहाँ जाउँ जचाउन म

तिम्रो चुम्बन बनि बस्यो खिल के गरौंँ

! ! 

यादहरू यति घातक रहेछन् ज्ञात भो

मुटुमा पीडा आँखा टिलपिल के गरौँ

! ! 

तिम्रो अभाव यति सम्म लाग्न थाल्यो

सून्य लाग्दैछ भरी यो महफिल के गरौँ

! ! 

गुनासो नगर दीयो जलाएन भनि प्रिय

छौ जहाँ त्यहाँ देख्छु झिलमिल के गरौँ

स्वतंत्र

हुरी बतास चल्छ भन्ने थाहै भएन

व्यर्थै  मन जल्छ भन्ने  थाहै भएन

! ! 

हात समाई सँग सँगै हिड्न सिकाई

कोही बाटो बदल्छ भन्ने थाहै भएन

! !

दुनियाँको ओठमा हाँसो  भर्नलाई

दीप सकिन बल्छ भन्ने थाहै भएन

! ! 

रमाएँ रवि सँगै म हरेक  प्रभातमा 

गोधुली सँग ढल्छ भन्ने थाहै भएन

! ! 

टुक्रिने थिएन दिल  यति छिट्टै मेरो

मुस्कानमा छल छ भन्ने थाहै भएन

! ! 

आँसु दिइ जाने रहर हैन प्रिया मेरो

जिन्दगी ढलपल छ भन्ने थहै भएन

स्वतंत्र

मेरो पनि त  घाँटीको यो पासो रहन्न

तिमी दूर  जान्छौ जाउ गुनासो रहन्न

! ! 

गुलाफ सँगै हाँस्ने  ती पुतलीहरूको

चमेली र  प्याउली  सँग  चासो रहन्न

! ! 

गुनासो गर्नू भन्दा खेत  बाँझो राख्नु

तब पो त पराल रहन्न  हतासो  रहन्न

! !

आउँछौ भन्ने आशमा प्यासी छ ओठ  

अधरमा चुमिदिनु  मन   प्यासो रहन्न

! !

परिचय सोध्यौ'योगी' हो जान्दा जान्दै

बिचरा उस्को दुनियाँ रहन्न बासो रहन्न

बहर

कतै सम्झिए'कि दुखेको छ छाती

नयनबाट आँसु   झरेको  छ  राती

! ! 

गुनासो रह्यो के तिमी जान्छु भन्दा

कहाँ बस्न मान्थ्यो दियो सँग बाती

! ! 

भन्यो जो कसैले पितालाई भगवान् 

उही  पुज्छ  पत्थर  टिपी फूल पाती

! ! 

दुखाएर दिल  यो सताएछ जस्ले

उसैले   जगतलाई  भन्दैछ  घाती

! ! 

हुने हो  कि  दुश्मन  कतै  प्यार मेरो

गुलाफ दिन्छु भन्दा परेको छ 'जाती'

बहर

गजल 

लाग्दैछ झन् कसैलाई प्यारमा  कमी भो

सोचेँ यहाँ  म एक्लै  उपहारमा कमी भो

! ! 

प्यारी हिडेँ म मुग्लान बाटो नछेक बिन्ति

ठूलो  रहेछ  दौलत   घरबारमा  कमी भो

! !

खुट्टा छुनेले गालामा म्वाइँ खाई जाँदा

बा'ले भने बुहारी संस्कारमा कमी  भो

! ! 

सोध्यौ पठाउँ के मायाको चिनो पियारा? 

प्यारी मलाई चुम्बन संसारमा  कमी भो

! ! 

फेर्दै  छ  रङ्ग  मान्छे  पाईला  पाईलामा 

द्यौताको हेर  झन्  अवतारमा कमी भो

बहर :- मुजारे मुसम्मन अखरब

अर्कान :- २२१-२१२२-२२१-२१२२

© प्रकाश पाठक "योगी"

बहर

गजल

बहर :- मुतकारिब मुसम्मन सालिम 

रुक्न :- १२२-१२२-१२२-१२२

बन्धन :- 'अन'

रदीफ़ :- रहेछ

बिना अर्थ दुख्ने  यही मन रहेछ

मरी जान बाँच्ने यो जीवन रहेछ

! ! 

तिमी जल्न देऊ दीपकलाई प्यारी 

जीवन भन्नु आखिर समापन रहेछ

! ! 

खुसी भेट्छु भन्दै हिडेँ खोज्नलाई 

खुसी हेर्छु आफ्नै यो आगन रहेछ

! ! 

उही निष्ठुरीलाई सम्झिन्छ यो मन 

नछुट्ने  भनेको   त  बन्धन रहेछ

! !

रुवायो   कसैले   हँसायो    कसैले 

म सोच्दैछु जीवन'नि मञ्चन रहेछ

प्रकाश पाठक "योगी"

चितवन नेपाल

बहर

अनौठो  नशाको  रहरमा पुर्‍यायौ

खुशी मेरो लुट्दै, डहरमा पुर्‍यायौ

! ! 

गर्यौ प्यार कस्तो यता  न  उताको

म जिउनै नसक्ने कहरमा पुर्‍यायौ

! ! 

कतै  छैन  मोह  जो  भन्थ्यो उसैले

बिकाउन जवानी सहरमा  पुर्‍यायौ

! !

बुझ्यो के कसैले यो प्यारको महत्व 

अमर प्रेम  हाम्रो  नहरमा  पुर्‍यायौ

! !

न सागर पुगेँ  म  न यात्रा सफल भो 

थिएँ शान्त ताल झैँ लहरमा पुर्‍यायौ

बहर

सधैँ आँसुको मात्र बग्दा नहर यो

कहाँ रै'छ भाग्य छ भेट्ने रहर यो

! ! 

तिमीलाई दिलमा सजाएर राख्दा

छ भन्दै छ पागल मलाई सहर यो

! ! 

 जलनले खुसी रोएको देख्छु उता

यता दु:ख हाँस्दैछ कस्तो कहर यो 

! !

तिमीलाई दिल भित्र राखेँ भने'नि

न हाँस्ने न बोल्ने  कस्तो ठहर यो

! ! 

रिसाए'नि के  भो  पठाएँ चिठी झन् 

गरूँ के चलेको छ प्यारको लहर यो

! ! 

सधैँ यादमा मन जलाउनु भन्दा 

पिलाएर जाऊ प्रियाले जहर यो

! ! 

दिँदै दिन्न जाऊँ भन्यौ झन् धपायौ 

मगन्ते हुँ मागेँ म प्यार हर प्रहर यो

गजल

गजल

दुख्ने  चाहना  राख्दा अचानाहरूले

मद्दत गरे दुख्न आँसुका दानाहरूले

! ! 

यति सजिलै रसाउने थिएनन् आँखा

खुलाउँछन् कुण्ठा तिम्रा ठेगानाहरूले

! ! 

केही तीता र केही मीठा छन् सम्बन्ध 

कतै छुटिने कतै भेटिने  बहानाहरूले

! ! 

एकोहोरो परदेशले जिस्काउँछन् आमा

बेचिए  छोरो मुहार फेर्लान् छानाहरूले

! ! 

दुई शब्द सुनाइ देऊ सायर मलम बन्नेछ

घाउ लगाए पुन: यादका खजानाहरूले

गजल

रुँने  चाह  राख्यो  नजरले  अचानक

खबर सोध्छ हाँस्छ अधरले अचानक

! ! 

हिड्यो  पाउ टाढा खुसी खोज्नलाई

अचेल आँसु झार्छ सफरले अचानक

! ! 

नदी  साथ  छोडी गयो  भेट्न सागर

अझैँ आश  राख्छ  बगरले अचानक

! ! 

जहाँ दिल  खरानी   बनाएर  आएँ

त्यही जल्छु भन्छ रहरले अचानक

! ! 

कथा भन्छु भन्दै उभ्याथ्यो युवा त्यो

भुइँमा ढल्यो  के  असरले  अचानक

बहर

गजल

तिमी मुस्कुराई न आए हुने हो

जलाउन लाली न लाए हुने हो

! ! 

छ मुस्किल मलाई यी राधाहरूको

कसैले त  यो  हात   समाए हुने हो

! ! 

इसारा दिँदै झन् लजाउनु भन्दा

छ के भित्र मनमा बताए हुने हो

! !

रुँने चाह राख्दै दुख्यो दिल बगरमा

नदीले सुसेली पठाए हुने हो

! ! 

नयन भित्रका चित्र दुश्मन बने छन्

ए आँखा केही जल खसाए हुने हो

प्रकाश पाठक  "योगी"

बहर

बहर :- मुतकारिब मुसम्मन सालिम

अर्कान :- १२२-१२२/१२२-१२२

गजल

बुझोस् निष्ठुरीले कहाँ दिल  हुनेछ

दुखे जिन्दगी बाँच्न मुस्किल हुनेछ

! ! 

कसैले  धकेल्दै   बगरमा  पुर्‍यायो 

यहाँ फेरि यमराज  कातिल  हुनेछ

! ! 

म राखूँ कहाँ प्यार?  खाटा   पलाए

दुखे दिल कतै आँसु टिलपिल हुनेछ

! !

सधैँ    बर्सिदेऊ    ए   थोपा  धरामा

बगरलाई   मुस्कान   हासिल  हुनेछ

! ! 

सही  मार्ग  हिँड्नेछु  शङ्का   नगर्नु

कुवाको  धरातल  छ मञ्जिल हुनेछ ।।

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार 

बहर

बहर :- मुतकारि मुसम्मन सालिम

अर्कान :- १२२-१२२/१२२-१२२

गजल

भुलेको  रहेछु   चिनारी  हजुरको

थियो नाम के पो पियारी हजुरको? 

! ! 

छ  स्वागत अनौठौ  परेँ  दङ्ग हेर्दा

भएछन् कि कोही पुजारी हजुरको

! !

डढेलो   लगाई    मनको  बाग मेरो 

कहाँ सम्म को  हो  सवारी हजुरको ?

! ! 

झरोस् पुष्प मेरै गुनासो रहन्न 

नहोस् रिक्त बरुँ फूल बारी हजुरको

! ! 

सधैँ  सम्झनामा   पागल   बन्नु भन्दा

अचेल  खोज्छ गर्धन कटारी हजुरको

बहर

बहर :- मुतकारि मुसम्मन सालिम

अर्कान :- १२२-१२२/१२२-१२२

गजल

सम्हाल्नै नसक्दा भो  हानी हजुरको

म  राख्नू   कहाँ  फूल  दानी हजुरको

! ! 

जीवन  सङ्ग   छुट्टै  गुनासो  छ  भन्दा

कहाँ  अल्झिए   छ  जवानी हजुरको ? 

! ! 

ढिला  भो  सवारी  खबर भो नसोध्नु

छ  ला'ने भए  त्यो  खरानी  हजुरको

! ! 

सधैँ  फूल  सङ्गै    रमाए    छ   काँडा

बनोस् दास दिल यो ए सानी हजुरको

!!

नढाट्नुस् न  बिन्ती  व्यथा छैन भन्दै 

नजरमा   लुकाएर    पानी   हजुरको

! !

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

बहर

२१२२-२२१२-२१२२

दु:ख सोच्थेँ मेरा स-साना  रहेछन्

देख्छु तकदिर खालि पाना रहेछन् 

! !

जल्न देऊ दिल यो मलम् चाँहिदैन

औषधी आफ्नै आँसु दाना रहेछन्

! !

भ्रममा   बाँचेको म पागल हुँ  सोच्थेँ 

देख्छु प्यारमा पागल जमाना रहेछन्

! ! 

दुख्छ दिल यो पत्थर कहाँ हो र प्रिया

चोट  लाग्दा  हाँस्ने    बहाना   रहेछन् 

! !

व्यर्थ रुँन्छौ एकान्तमा के  थियो  बात? 

ज्ञात भो पीडा खास त 'आना' रहेछन्

स्वतंत्र

गजल

ओठ हाँसोस् कसरी आखाँ नहरमा थियो

दिल पनि  कसैलाई भुल्ने  कहरमा थियो

! ! 

म सँग मन कहाँ मिल्थ्यो पाखे हुँ आखिर 

झनै बढी उस्को सङ्गत त्यो  सहरमा थियो

! ! 

मेरो लाश देखेर बिलौना नगर्नुहोस् कोही

मन शान्त पार्ने तागत मात्र जहरमा थियो

! ! 

यतिसम्म दुखले दु:ख पाएछ जिन्दगी भर 

दु:ख पनि दु:ख सँगै मर्छु भन्ने रहरमा थियो

! ! 

घमंड गर्छौ ए पत्थर जलको साथमा हुँदा

कुनै पल यो बगर पनि त्यो लहरमा थियो

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

बहर

बहर :- मुतकारिब मुसम्मन सालिम

सुत्र :- १२२-१२२/१२२-१२२

गजल

कतै अल्झिए मन खबर हुन्न कहिले

जखममाथि नौलो, रहर  हुन्न कहिले

! ! 

नजरमा छ चाहा हकीकत यो दिलको

दिवा  स्वप्न  देख्ने रहर हुन्न कहिले

! ! 

अधर  हेर  लाली, मुहारमा  छ  कान्ति

मिठो झन् वचन त्यो सखर हुन्न कहिले

! !

फस्यो   मन  कसैको  मुटुमाझ   आज

रुखो  बोल्न  बाध्य  अधर हुन्न  कहिले

! ! 

छ विश्वास हियोमा तिमी मै छ  सन्सार

दुई दिल अलग त्यो  सफर  हुन्न कहिले

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल रातमा के थियो

गजल

रातमा जे थियो बिहानी के भयो ? 

प्रिय,आँखामा छ पानी  के भयो ? 

! ! 

प्रेममा हाँसो खुशी खोज्दै हिड्यौ

बिलौना गर्दैछौ  ए नानी के भयो ?

! ! 

बगरलाई पनि पानीको रै'छ रहर

झन् अरबको जीन्दगानी के भयो ? 

! ! 

डुब्छन् आँखा आँसुको पोखरीमा

आफ्नै अतित सम्झदानी के भयो ? 

! ! 

फिर्ता भो मुशाफिर रित्तो मुटु बोकी

ढुकढुकी लुटेको राजधानी के भयो ?

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

कविता

。。。。"कविता "。。。。

°°°°°°°°°मन लाग्दो गर°°°°°°°°°°

सिमा मिचेर पस्यो बैरी घरमा एक्लै देखी

सुरक्षा गरौं म एक्लै कसोरी कविता लेखी

लिम्पियाधुरा,सुस्ता,मेरो भन्छ कालापानि

छिमेकिले हेप्दैछ आज निर्धो दुब्लो ठानी 

।।

किन मौनछन् मुखियाहरू देश  रुँदा  खेरी

लाचार भैँ हेर्छन्   बैरीले आमा छुँदा   खेरी 

लुटी सके अस्तित्व छिमेकि घर घरमा पसि

समाधान खोज्छन् कोही  सिंहदरबार  बसि 

।।

लुटी सके टिस्टा र काँगडा हामी मूक रहँदा

भयो के  सोधेनौँ दाजु भाइको रगत  बहदा

मेरो आगन मेरो हो भनेर यहाँ  भन्न नपाइने

किन हो मुखियाहरू "उनै"  छिमेकी चाहिने 

।।

गर्दछन् सम्झौता बैरिसँग आमालाई  साट्ने

रच्दछन् षड्यन्त्र आफ्नै दाजु भाइ   काट्ने

वंशज बिनास  गरेर  सबले लुट्नु  लुटे  देश

लुट्न पाए लुट् 'बिरे' दाइ  लुट्ने  छ परिवेश

।।

को भोको छ को  नाङ्गो छ कस्ले  पो  हेरने

चिन्ता छ  मात्रै कसरी सवारी साधन  फेरने

हिलो छ बाटो यता उता हिन्न कार्पेट चाहिने

मन लाग्दो गर 'मैसाप' 'लक्ष्मी'  छन्  दाहिने

।।

मरे मरोस् जनता यहाँ  कस्लाई चासो  छ र 

आऊ छिमेकी तिमी पनि यतै मनलाग्दो गर

सहर बसेर देखिदैन हजुर बाढी अनि पहिरो 

द्यौता उस्तै नेता उस्तै चोट मात्र दिने  गहिरो

।।

ओत लाग्ने छत छैन न त खानलाई अनाज

अति भयो हाम्रो  देशमा  गुण्डाहरूको राज

अनेकौं बहाना बनाइ देशको ढुकुटी लुट्छन्

आइ रंगमंचमा उनै मीठा मीठा गफ चुट्छन्

।।

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

बहर

अर्कान :- २१२/२१२/२१२/२१२

बहर :- मुतदारिक मुसम्मन सालिम

दु:ख  पीडा  कमी   झैँ नलाग्ने भयो 

जिन्दगी    सापटी   झैँ  नलाग्ने भयो

! ! 

आँसु मात्रै झर्‍यो जब तिमी सम्झिएँ

किन नयन  पोखरी  झैँ नलाग्ने भयो

! ! 

शिर  झुकाएर  जाँदैन  इज्जत   कुनै

सान्त्वना  मामुली  झैँ  नलाग्ने  भयो

! ! 

दुख्छ छाती अचानक विगत बल्झिए

प्रेम अलि-कति छडी झैँ नलाग्ने भयो

! !

खोज्न पर्दैन दुश्मन अरू भनिदिनूस्

मनको मान्छे सखी  झैँ  नलाग्ने भयो

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

बहर

गजल

दुखेको  छ  छाती  बताऊँ कहाँ  म 

छ   कोही   मुटुमा   हटाऊँ कहाँ म

! !

नगर्नुस् न   जिद्दी अधर चुम्छु भन्दै

यता   बैंस   उर्ले    दबाऊँ कहाँ  म 

! !

छुरा हान्न थाल्छन् लुटी स्वार्थ जस्ले

उसैलाई    जोवन    थमाऊँ कहाँ म 

! !

लुटी  खान पल्के  ति  व्वाँसाहरूले

लुछे   देश   भन्दै    भगाऊँ कहाँ म

! !

मरे हुन्छ  भन्छन्  ति  स्वार्थी  हुनेले

मर्यो आज  "योगी"   उठाऊँ कहाँ म

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

छैन भनूँ भने पनि चारैतिर हरियाली छ

तर फूल छैन कतै केवल डाली डाली छ 

! ! 

चोटै चोटले भरिएको छ हृदय सधैँ  मेरो

लाग्दैछ  तिम्रो संगत हुँदा कतै खाली छ

! ! 

सायद यो  मनलाई  जलाउनलाई होला 

बारम्बार सोह्र श्रृङ्गार ओठमा लाली छ

! ! 

म कहाँ 'ऊ' हुँ 'ऊ' त जै'ले 'ऊ' नै थियो 

त्यसैले मलाई यहाँ न ताली न गाली छ 

! ! 

देशलाई प्रेम कति गर्छस् प्रश्न नसोध्नुस

हृदयभरी हमेशा मेरो मेची महाकाली छ

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल 

अमृत वा जहर जे छरोस् गुनासो छैन

निष्ठुरीले मनलाग्दो गरोस् गुनासो छैन

! ! 

फूल फुलेर पनि कतै सुवास दिन्न भने

बोटमै रहोस् कि  झरोस्  गुनासो छैन

! ! 

दिलमा ठूलो चोट दिइ जान्छ भने "ऊ"

चाहे बाँचोस् चाहे   मरोस् गुनासो छैन

! ! 

सफल हुन्छु भन्छ मेरो खुट्टा ताने पछि 

शुभकामना  सागर  तरोस् गुनासो छैन

! ! 

लुकाएर दिलको चोट स्वागत गर्दा पनि

घुर्क्याएर अन्त सर्छ सरोस् गुनासो छैन

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

म त पत्थर हुँ कहरको गुनासो  छैन

खहरेमा उर्लने लहरको गुनासो छैन

! ! 

सङ्गालेर राख्दा  राख्दै  खाटो बन्यो

वाइयात लाग्ने रहरको  गुनासो छैन

! ! 

न त  साथ दियौ न त आफ्नो बन्यौ 

आँखामा बग्ने नहरको गुनासो छैन

! ! 

कति कथा ब्यथाहरू दबाएर बस्छु

मतलबी यो  शहरको गुनासो  छैन

! !

स्वीकार्य छ तिमी खुशी हुन्छौ भने 

उपहार  त्यो  जहरको गुनासो छैन

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गीत

गीत

यथार्थ कुरा हुन् तिमीले सुनेका

यि अधर उनै हुन् तिमीलै चुमेका

यथार्थ कुरा हुन् . . . . 

हृदय भरिका चोट नदुखाऊ

बिन्ति प्रिया, खबर नपठाऊ

कसरी रोकूँ याद दिलमा घुमेका

यि अधर उनै हुन् तिमीले चुमेका

एकै वचन काफी आँखा रसाउन

कसरी सक्छन् कोही दिलबाट हटाउन

सपना टुटीगयो यो मनमा बुनेका

यी अधर उनै हुन् तिमीले चुमेका

यथार्थ कुरा हुन् तिमीले सुनेका

यि अधर उनै हुन् तिमीलै चुमेका

यथार्थ कुरा हुन् . . . .

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गीत

गीत

नमेटिने चोट दियौ दिलको माझमा

किन आउँछ तिम्रो याद सधैँ साँझमा

जाँदा जाँदै थोरै जहर पिलाएर जाऊ

बिन्ति गर्छु मलाई मुक्ति दिलाएर जाऊ

तिम्रो तस्वीर हेरि बस्छु जूनको साथमा

किन आउँछ तिम्रो याद सधैँ साँझमा

तिम्रो नाम कल्पिदै दुख्छ सधैँ छाति

बज्रपात पारिरह्यौ किन सधैँ म माथि

जून पनि रोइरहन्छ यहाँ सधैँ प्रभातमा

किन आउँछ तिम्रो याद सधैँ साँझमा 

नमेटिने चोट दियौ दिलको माझमा

किन आउँछ तिम्रो याद सधैँ साँझमा

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

औंसी छ दिलमा पूर्णिमा किन आउँछ

टाढा  पठाइ देऊ जुन, जुनले रुवाउँछ 

! !

लुट्यो सारा खुशी अनि दूर गयो कोही

के पुगेनर आखिर?पुन: याद पठाउँछ

! ! 

खबर पठाएन भनि  गुनासो गर्दिनँ  म

आफ्नो हो ऊ र त सधैँ यसरी सताउँछ

! ! 

आफ्नै कथा  व्यथामा रेटियो  सारङ्गी

सोचेँ मेरो कथा व्यथा किन   सुनाउँछ  ?

! ! 

सम्भालेर राख वा  फाल  तिम्रो  खुशी

यो घाइते मुटु तिम्रै समीप छटपटाउँछ

! ! 

घरिघरी साँझमा याद नगर प्रिय तिमी

एउटै  बाडुलीले दिमाग  खलबलाउँछ

! ! 

निष्ठुरी भेटेँ बाटोमा के छ भनि सोधी

कसरी भनूँ चोटमा ओठ  मुस्कुराउँछ

! ! 

न सम्बन्ध छ हाम्रो न "ऊ" प्रिय मान्छे

बारम्बार झझल्कोमा आई  तड्पाउँछ

! ! 

फिर्ता लैजाऊ निष्ठुरी झूठा प्रेम पत्र सबै

पढेँ भने बिगतलाई यि आँखा रसाउँछ

! ! 

बाह्र छोरा तेह्र नाती सौभाग्य हो भन्थे

बृदावस्थामा बुढो बा'ले लौरी समाउँछ

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

गजल

उषाको लाली कस्तो  चढेर गयो

ढुकढुकी झन्   झन्   बढेर गयो

! ! 

ज्योति छर्न खोज्दा एउटा   दीप

स्वयम् आज आगोमा डढेर गयो

! ! 

लाली अधरले चुमे के हुन्छ होला

नजरको तीर दिलमा  गढेर  गयो

! ! 

चन्चल भएको छ प्रभातमा यो मन

प्रिय मान्छे मनको भाव  पढेर गयो

गजल

गजल

गल्ती मेरै हो  आँखामा सजाए पछि

कसैलाई  गुमाएँ  आँसु  बगाए  पछि

! ! 

एक्लै सफर गर्दिनँ भन्दा पनि गर्दैछु

के गरौँ प्रिय काल नजिक आए पछि

! ! 

तिम्रो खुशी नै मेरो खुशी हो भनि दिएँ

सहयात्री "ऊ" एक्लै हिड्न रुँचाए पछि

! ! 

पत्थर दिल पनि एकदिन रुनेछ  पक्कै

तिम्रो समीप घाइते मुटु छटपटाए पछि

! ! 

पागल  बन्छ वा जहर पिउँछ त्यो सायर 

कसैले फूलको सट्टामा छुरा पठाए पछि

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

दुख्ने घाउ   झन्  झन् दुखाउँछन् मान्छे

भित्रभित्रै माया बाहिर लुकाउँछन् मान्छे

! !

आदत हो सजिल्यै कहाँ  छुट्छ कसैको

घोचेर नै  आँसुको मूल फुटाउँछन् मान्छे

! ! 

सुगन्ध दिने वनफूल हूँ बुझुन् यो  दुनियाँ

मन्दिर राख्छन् लासमा चढाउँछन् मान्छे

! ! 

गुनासो कसलाई पो गरुँ आगो हूँ बल्दछु

सधैँ ध्यु थपि जल्नलाई सघाउँछन् मान्छे

! ! 

रुने आदत नै भएको छ फेरी रोई दिउँला

तलाईँ उस्ले छोडी भन्दै सुनाउँछन् मान्छे

! !

प्रेम बियोगमा मुर्छित भै ढलेँ भने कतै म

तमासा हेर्दछन् कि वा उठाउँछन् मान्छे ? 

! ! 

खबर सोध्दैनन् ज्युँदो छदा कसैले  पनि

श्रंदाञ्जली लेख्दै आँसु बगाउँछन् मान्छे

! ! 

दिलमा चोट बोकी मुस्कुराउन छोड्दा म 

निष्ठुरी सोच्छन् र निष्ठुरी बनाउँछन् मान्छे

! ! 

प्रकृतिको नियम हो दिन पछि   रातहुन्छ

तिनै हुन् जो उदाउछन् अस्ताउँछन् मान्छे

! ! 

सधैँ मै हुँ सर्वे सर्वाह पालेर अहम  मनमा 

अर्ती उपदेशका कुराहरू पढाउँछन् मान्छे 

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

स्वतंत्र गजल

गजल

न त  दिनमा रुन्छ  न  त रातमा रुन्छ

त्यो  सगर सधैँ   किन प्रभातमा रुन्छ

! ! 

उसको शब्द काफी  मन रुवाउनलाई

किन सायर खूद सुराको मातमा रुन्छ

! ! 

खबर पठाऊ कि त घर आऊ मुग्लानी

हेर सिउँदोमा सिन्दुर चुरा हातमा रुन्छ

! ! 

उसको यादहरूले सधैँ सताएर जान्छन्

आँखा अचेल झन्  झन् बर्षातमा रुन्छ

! ! 

पागल भनौं वा प्रेमी भनौं उसलाई  मैले

एउटा "योगी" भेटेँ जो बातै बातमा रुन्छ

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

स्वतन्त्र गजल

सधैँ आफ्नै गर्छौ मनोमानी नगर्दा हुन्न

हात लगाउँछौ  जानिजानी नगर्दा हुन्न

! ! 

अरुकै बागको फूल हो जान्दा  जान्दै

गोडमेल गर्छौ आफ्नै ठानी नगर्दा हुन्न

! ! 

मनमा प्रेम बोकी सधा हुन्न भन्छ्यौ

कहिले काँही छुच्चो बानी नगर्दा हुन्न

! ! 

बहर लढ्ला साँढे लढ्ला समय आईँ

यो बलवान भनि खिचातानी नगर्दा हुन्न

! ! 

उसै अप्सरा लाग्छौ झनै सृंगार गर्छो

दुनियाँ जलाउन "मैया" रानी नगर्दा हुन्न

गजल स्वतंत्र

गजल

तिम्रो शब्द शब्दले मन छुन्छ कसरी बताऊँ

थाहै छैन आजकल के हुन्छ कसरी बताऊँ

! ! 

तिमी भन्छौ छिट्टै खाली गर तिम्रो दिललाई 

तिमी बाहिर छौ भित्र कुन छ कसरी बताऊँ

! ! 

न आउछ न  खबर पठाउछ छोडेर जानेले

उसको अभावमा मन रुन्छ कसरी बताऊँ

! !

कहाँ छौ के गर्दैछौ खबर  पठाऊ परदेशी 

तिमी बाहेक पीर को सुन्छ कसरी बताऊँ

! ! 

थोरै माया भिख स्वरूप दिँदा के जान्छर? 

सँगैको सफर कहाँ सकिन्छ कसरी बताऊँ

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर 

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार 

छन्द कविता

कविता :- हामी युवा हौं

छन्द :- शार्दूलविक्रिडित

सूत्र :- sss iis isi iis ssi ssi s

आमाको ममता भुलेर कसरी बाँच्छौ धरा मानव

गर्छौँ पाप भने सुधीजन भुली बन्छाैँ सबै  दानव ।

जाऔँ जन्मथलाे  विदेश नबसाैँ चालाैँ त्यहीँ पाखुरा

खाऔं दूधदही हुनेछ तनकाे झन्  शक्तिशाली भुरा ।। १ ।।

लाखौलाख युवा विदेश तिर नै के सुम्पिने जीवन

माता छिन् दुखमा कतै यदि भने के काम लाखौं धन ।

केलाई किन पाेखिदैछ पसिना अाै रक्त अाफै चिन ?

खाडी जान मनै रमाउँछ भने नेपाल जन्म्याै किन ? ।।२ ।।

चाल्दै बित्दछ वालुवा वय कहीँ मिल्दैन माया पनि

यस्ताे सम्म भयाे वसन्त ऋतुमा बन्दैन धर्ती धनी ।

बन्ला सुन्दर देश कर्मठ युवा काेही रहेनन् भने?

मर्दा काँध समाउने पुरुष वा नारी कि काे सुम्पने?? ।।३।।

माताकाे मनसंग खेलिरहने  धेरै हुदा दुश्मन

हेर्नुस् चन्द्र र सूर्य सम्म सकिए नेपालकाे काञ्चन ।

काटे अाज हजार वृक्ष सकियाे डाँडा पखेरा वन

बाँचाैला कसरी बिना  रुख  युवा के रम्छ हाेला मन ।।४।।

राखाैँ भूमि नदी सफा मिलिजुली भाग्नेछ पीडा पर

केही  दूषित दाग बन्छ नहुदाँ ज्यादै उज्यालाे घर 

मात्रै सुन्छु सदैव शब्द ननिकाे  तेराे र मेराे यता

गाेर्खा देश धरापमा परिसक्याे योद्धा युवा  छन्  कता  ? ।।५।।

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार 

गजल

मेरा लागी फूलको सन्सार बोकेर 

को आउँछ खै चोखो प्यार बोकेर

! !

मैले क्रोधको सामु मुस्कान राखेँ

तर पनि ऊ आयो औजार बोकेर

! ! 

जाँदैछ बा'लाई उपहार दिन आजै

परदेशी छोरा ठूलो  बिमार बोकेर 

! ! 

बर्मा गए कर्म, नेपाल गए  कपाल

सहर पस्छन् कोही परिवार बोकेर

! ! 

जनता  एम्बुलेंस  नपाएर मर्दैछन् 

हेलिकप्टर उड्यो  सरकार बोकेर

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार 

गजल

गजल अभ्यास 

सुख कहिल्यै दिएन तकदीरले पनि

त्यसैले साथ   छोड्दैन  पीरले  पनि

! ! 

पैसाको वजन बढी भएर   नै  होला 

झुक्न सिके स्वाभिमानी शिरले पनि

! ! 

तिमी माया माया भनी जति कराऊ

मिलन गराउन पर्दछ लकीरले  पनि

! ! 

दिनेले पनि बोलिमा मीठास राख्नुस

नत्र भोको नै  बनाउदछ  खिरले पनि

! ! 

साचै मायाको प्रभाव बढी भो  क्यारे

"योगी"भनेको भान भो तस्वीरले पनि

प्रकाश पाठक "योगी''

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

अंहकारले स्वंय सकिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

मुर्खले पनि शिक्षा  दिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

! ! 

मै हुँ सर्वे सर्वा अहम पालेर नहिँड्नुस्

आखिर बगरमा मेटिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

! !

सधैँ विहानै मन्दिर किन  जान्छ मान्छे

नकसैको भाग्य लेखिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

!! 

तिम्रो बारेमा बताऊ भन्दा रिसायो "ऊ"

अज्ञातकै परिचय सोधिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

! ! 

आफ्नो मुखको प्रयोग गर्नु पूर्व सोच्नुस्

रुखो वचन दिल घोचिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

! ! 

अर्धनग्न हुने वस्त्र धारण नगर्नुस्  नारी

थाहै नपाई इज्जत हरिन्छ ज्ञात हुनु पर्छ

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

एउटा आकृति आएर बस्यो नजरमा

थोरै मित्र धेरै दुश्मन भेट्टाएँ सफरमा

! !

जे पर्ला पर्ला दिल  छोडेँ  मायालाई

शिखर चढाउँछ  वा  लान्छ बगरमा

! ! 

बरु केही लालच  त्यागी दिनु  तिमी

चोखो  माया  छुट्ला धनको रहरमा

! ! 

झुटा कसमहरू किन खान्छौ  मान्छे

विस्वासबाटै विस्वास मर्छ अक्सरमा

! ! 

ऊ प्रेमले गर्दा "योगी" बन्न बाध्य भो

रगतले कोरेका प्रेमपत्र पर्दा बदरमा

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

थाहा छैन मलाई  किन -  किन  गाह्रो भो

निष्ठुरीले दिएको चोटहरू मेटिन गाह्रो भो 

! !

जाँदा जाँदै थोरै जहर दिएर जाऊ   प्रिया, 

तिमी बिना एक्लै एक्लै तड्पिन गाह्रो भो

! ! 

बारम्बार चोटहरू यही दिलमा लाग्दा खेरी

साहारा माग्नेहरुलाई  हात  दिन गाह्रो  भो 

! ! 

मै हूँ तिम्रो शुभचिन्तक सधैँ खबर  सोध्ने

तिमीले त एकपल पनि सम्झिन गाह्रो भो

! ! 

कयौं चोट लाग्दानि याद आउँछ निष्ठुरिकै

थियो के साइनो हाम्रो  सिद्धिन  गाह्रो भो

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

सुनिल अधिकारी

मुक्तक  १ 

कति अवैधानिक सम्बन्धमा पनि नैतिकताको बर्को हुन्छ
वैधानिक सम्बन्ध जत्तिकै पनि प्यारो त्यो अर्को हुन्छ
तर जब टुट्छन् बिना आवाज यस्ता बेनामी सम्बन्धहरु
बाहिर सुनिन्न तर भित्र मनमा आवाज धेरै चर्को हुन्छ !

मुक्तक   २ 
मेरो हारमा रमाउँदै आज खुच्चिंग भन्नेहरु
मेरो अघि ठिक्क पार्दै साँखुल्ले बन्नेहरु
दिन सबको संधै एक समान कहाँ हुन्छ र
जाकिन्छन् एकदिन आफैं खाल्डो खन्नेहरु !

मुक्तक   ३ 
सुन्दछु, सुरक्षाको नाममा तिमी बाज पाल्न थाल्यौ
अनि बुझें कुटिल दिमागले नयाँ चाल चाल्न थाल्यौ
सिधा-सादा परेवाबाटै तिमी असुरक्षित छौ भने
नत्र भन, तीनैलाई फेरि किन दाना हाल्न थाल्यौ !


मुक्तक   ४ 
उचित शिक्षा र संस्कार दिन अभिभावक कतै चुकेको छ
अमानविय नाङ्गो नाचले मानवताकै मुखमा थुकेको छ
भनिन्छ लज्जाबोधले नारी मात्रै आफ्नो नज़र झुकाउँछन्
नरपशुको कुकृत्यले आज सम्पूर्ण पुरुष

को शिर झुकेको छ !

मुक्तक   ५ 

सुख दु:ख समेटिएको गीत गाउने धोको थियो

ईर्ष्या लाग्ने खालको माया लाउने धोको थियो

मौसम संगै मौसम जस्तै बदलिने त धेरै भेटें

जिन्दगी बदल्ने कोही साथी पाउने धोको थियो !  

मुक्तक   ६ 
आजको परिवेशमा पनि तिमी हिजाको कुरा गर्छौ
दाँत हुनेले टोक्न सकेन तिमी गिजाको कुरा गर्छौ
सात्तु बाँधेर रुमालमा काम खोज्दै हिड्दै छु म
दुई छाक टार्न गाह्रो छ तिमी पिजाको कुरा गर्छौ !

मुक्तक   ७ 
म छु र त दुनिया छ र हलचल छ यो जगतै भरि !
मेरै सास रहुञ्जेल मात्र घुम्छीन् धरा सुर्य ओरिपरी
म नभए दुनियामा पात पनि हल्लिंदैन भन्नेहरु
चीर-निन्द्रामा सुतेछन् ती कहिल्यै नउठ्ने गरी !

मुक्तक   ८ 
ती जो शिखर उक्लिए तीनका शान बेग्लै हुन्छ
सफल व्यक्तिलाई जहाँ गएपनि मान बेग्लै हुन्छ
जित्ने संधै टाकुरामा र हार्ने चाहिं कुरामा रमाउँछ
हार्नेको दन्त-बजान र जित्नेको गान बेग्लै हुन्छ !

मुक्तक   ९ 
मस्जिद नहोस् मन्दिर नहोस् खुदा भगवान नहोस्
सब समान होस् कोहि गरिब अनि धनवान नहोस्
एउटै रेखा हत्केलामा होस् मेहनतको सबको
कोहि गरीब मजदूर कोहि सामन्ती बलवान नहोस् !

मुक्तक   १० 
मतलबी छौं हामी सबै यो सारा जगत स्वार्थी छ
पूजाले मात्रै प्रसन्न हुने देउतै फगत स्वार्थी छ
लिएको सास नछोडेसम्म अर्को सास त पाइन्न
कति अनौठो आफ्नै हाड मासु रगत स्वार्थी छ !

मुक्तक   ११ 
राम्रो लेख्नेको रचनाहरु पनि थन्किएको देखें
पज़ल लेख्ने गज़लकार चाहिं सन्किएको देखें
धेरै लाइक आयो भनेर फुरुङ्ग पर्छन् सबै
फोहर-मैलामै धेरै झिंगा मैले भन्किएको देखें !

मुक्तक   १२ 
मेरो बारेमा सुनाउलान् औंला उठाउलान्, नदेखे झैँ गर्नु
नानाथरी भन्लान् मलाई गाली गर्लान्, नसुने झैँ गर्नु
दुनिया खराब छ मतलबी बेहिसाब छ, होस गर प्रिय
मेरो कुरा काट्लान् तिमीलाई ढाँट्लान्, नबुझे झैँ गर्नु !

मुक्तक   १३ 
भरोसा गरि नहाल, स्वार्थी दुनियामा कसैको आस छैन
भन्छन् रात शैतानको हो, त्यसमा ईश्वरको बास छैन
आफ्नो ठानेर तिमी, म तिर पनि हात नबढाउ है प्रिय
शंका तिमी माथि हैन, मलाई आफैं माथि विश्वास छैन !

मुक्तक   १४ 
उज्यालो तारा झर्दा आकास खाली लाग्न सक्छ
बैगुनीको भरमा पर्दा माया जाली लाग्न सक्छ
ठिक्क पार्नेको भिडमा रमाउने मान्छेलाई
जति सुकै ईज्जत गर गाली लाग्न सक्छ !

मुक्तक   १५ 
खुसीको एकपल काफी दु:खको भारी साट्नलाई
एक छनक किरण भए पुग्छ बादल फाट्नलाई
जति नै सुकै तेज धार रहोस् त्यो छुरीको
दियो नै काम आउँछ आखिर अँध्यारो काट्नलाई !

मुक्तक   १६ 
चट्टान फोडी मायाको दूबो पलाउन सकेन
आँसुले पनि ढुंगाको मनलाई गलाउन सकेन
कसरि हटाउँ तिम्रो तस्वीर हृदयमा कुँदीएको
शरीर जल्यो आगोले मुटु जलाउन सकेन !

मुक्तक   १७ 
खुकुरीको औकात भुलाउने, तेज धारिलो छुरा होस्
संझना बन हरेक मनको, चारैतिर तिम्रै कुरा होस्
कमि यस्तो बन्नु तिमी, विकल्प नहोस् जसको
खाँचो नबन्नु कसैको, जुन सजिलै पुरा होस् !

मुक्तक   १८ 
ज्युँदै नर्क भोगीरहें स्वर्ग देख्ने लोभको भरमा
दानव बन्ने हौसला थिएन मान्छे बनें रहरमा
पत्थर भए देवता भनेर पूज्थे होलान् शायद
मूल्यहीन भएछु मान्छे बनेर ढुंगाको शहरमा !

मुक्तक   १९ 
सुटुक्क तिम्रो मनको संघार टेक्ने रहर छ
आजसम्म नलेखिएको चिट्ठी लेख्ने रहर छ
मेरो हृदयको गहिराईमा यसरि बस तिमी
विम्ब म प्रतिविम्ब तिमीलाई देख्ने रहर छ !

मुक्तक   २० 
तिम्रै नाममा यो दिलको रंगीन शहर लेखाउन मन लाग्छ
ठेगाना कसैले सोधे यो मन तिम्रो घर लेखाउन मन लाग्छ
तिमी चाहे स्वीकृति देउ या अस्वीकृत गर मेरो भावनालाई
मलाई तिम्रो नामको पछाडि मेरो थर लेखाउन मन लाग्छ !


******* धन्यवाद *************

गजल

गजल 

कस्तो वचन छुट्यो अचानक अधरबाट

तप्प आँसु चुहिएको छ आज नजरबाट

! !

छोरो  बिग्रियो  भनि बा'कराउछन् सधैँ 

के शिक्षा सिकोस् त जुवाडेको घरबाट

! ! 

मुर्ति बन्ने थिएन सायद  बगरको ढुङ्गा 

यदि भाग्थ्यो भने दूर   घनको डरबाट

! !

उस्को बारेमा केही बताउन भन्छ मित्र

म  त बेखबर छु बर्षौ  देखि  खबरबाट

! ! 

म निष्ठूरी हुँदै हैन चाहे जे सुकै सोच्नुस्

मात्र झुट बोल्न सिकेँ हजुरकै सहरबाट

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल 

तिमी मुस्कुराउँदा सगर खुल्छ मुस्कुराऊ

मरूभूमिमा पनि  पुष्प  फुल्छ मुस्कुराऊ

! !

कहाँ हिड्यौ मुस्कुराउँदै यतै बसे राम्रो छ

जहाँ बस्यौ त्यही  भमरा डुल्छ मुस्कुराऊ

! ! 

सौन्दर्य  कहाँ छ खै त्यो सगरको  जूनमा 

तिम्रो रुपमा सारा जगत झुल्छ मुस्कुराऊ

! ! 

खबर भन्न आलटाल नगर प्रिय बहानामा

त्याँ के छ यहाँ आँसुको मूल छ मुस्कुराऊ

! ! 

बौलाहा मनको औषधि  केही पाइन मैले

तिम्रो मीठो बोलीमा मन भुल्छ मुस्कुराऊ

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल 

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल

कहाँ टुङ्गिने हुन् सफर जिन्दगीको

पुरा  हुन्छ हुन्नन्   रहर जिन्दगीको

! ! 

यही पाउमा लाग्छ ठक्कर अनेकौं

त्यसैले  त  लाग्दैन भर जिन्दगीको

! ! 

लुकाएर पीडा  जिए  कत्ति जिउँला

खुसी राख्न तिम्रो अधर जिन्दगीको

! ! 

कतै   दुख्न    पाएँ    हलुङ्गो    हुनेथें

पखाली  नयनले  असर  जिन्दगीको

! !

रह्यो  यत्ति  बाँकी  तिमीले   सम्हाल्न

खबर   बन्नु   है   बेखबर  जिन्दगीको

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार

गजल

गजल 

खुबै  चर्चा भा'छ  सहरमा हजुरको

साच्चै जादु रै'छ  अधरमा हजुरको

! !

एक्क पटक हेर्दैमा  मोहित बनाउने

के  छ  खै त्यस्तो  नजरमा हजुरको

! ! 

हुन्न  भन्दै  जै'ले टार्नु हुन्छ हामीलाई

साच्चै भन्नु  को  छ र भरमा हजुरको  ?

! !

मन्दिर जानु भो गरीबलाई गाली गर्दै 

कस्तो आस्था त्यो पत्थरमा हुजुरको

! ! 

गुलाब काटेर सिउडी  रोप्न थालेपछि

कहाँ बहार आउला र घरमा हजुरको

! ! 

सर्वश्व छोडी योगी यसैले मौन बस्छन्

सहयात्री बन्न नसकि सफरमा हजुरको

प्रकाश पाठक "योगी"

भरतपुर २३ जगतपुर

चितवन नेपाल

हाल :- दोहा कतार